Czy wiesz, że...

Pieprz niegdyś był ceniony równie wysoko jak złoto. Przez wieki wykorzystywany jako „waluta wymienialna” zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie. W średniowieczu pieprz był niekiedy stosowany jako forma zapłaty podatków, dzierżawy lub czynszu, a niekiedy nawet i posagu. Był tak cenną przyprawą, że Anglicy do aromatyzowania potraw ziołowych zaczęli wykorzystywać substytuty tej przyprawy. Zapotrzebowanie na niego stało się impulsem do odkrycia morskiej drogi na Wschód przez Vasco da Gamę. Pieprz jest pnączem rosnącym głównie w południowej i południowo-wschodniej Azji. Osiąga 15 metrów długości, jest mocno rozgałęziony, bardzo elastyczny i ma jajowate lub sercowate liście oraz zwisające kłosowate kwiatostany długości 8-10 centymetrów. Owoce są wielkości grochu, początkowo zielone, gdy dojrzeją – czerwonawe. Pieprz można rozmnażać tylko wegetatywnie. Kwitnie cały rok i stale ma dojrzewające owoce. Zbierany jest z niedojrzałych zielonych owoców, które poddawane są procesowi fermentacji, a następnie suszeniu w słońcu, gdzie stają się czarne, twarde i bardziej pomarszczone niż inne postaci pieprzu. Źródłem ostrego smaku jest wierzchnia warstwa owocu, w której zawarta jest piperyna.