Czy wiesz, że...

Liść laurowy, którego nazwa botaniczna brzmi wawrzyn szlachetny, był już obecny w starożytności. Laur był poświęcony boskiemu uzdrowicielowi i opiekunowi wróżbiarstwa. Jego przepowiednie były przekazywane przez delficką kapłankę – Pytię. Świątynia Apolla w Delfach miała cały dach pokryty liśćmi wawrzynu, który miał zabezpieczać przed chorobami, czarami i piorunami. Girlandy lauru stały się motywem architektonicznym. Wieńce laurowe były symbolem doskonałości, otrzymywali je poeci i sportowcy. Dla Rzymian laur był symbolem mądrości i chwały. Wawrzynem wieńczono olimpijskich zwycięzców. Listkami wawrzynu rzymscy żołnierze po walce wycierali swoje miecze. Wawrzyn był także poświęcony synowi Apollina – Asklepiosowi. Stosowano go przez wiele stuleci przeciw różnym chorobom. Roślina ta wywodzi się prawdopodobnie z terenu Azji Mniejszej i południowych obszarów Półwyspu Bałkańskiego. Uprawiana jest w krajach o klimacie śródziemnomorskim. Zbiera się zarówno liście, jak i owoce, otrzymując zawarty w nich olejek lotny o balsamicznym zapachu. W Polsce, ze względu na chłodny klimat i niesprzyjające warunki atmosferyczne, hodowany jest w postaci rośliny kubłowej. Rozpowszechniony jest w całym obszarze śródziemnomorskim, w rejonie czarnomorskim i południowej Irlandii. Uprawiany jest w strefach klimatu tropikalnego i ciepłego, m.in. w obu Amerykach, Afryce, Australii, a także w Belgii.