Subtelne, lecz pełne mocy ziarenka pieprzu białego

Jest mniej palący i znacznie bardziej subtelny od pieprzu czarnego. Pochodzi z tej samej rośliny, jednakże uzyskiwany jest z owoców całkowicie dojrzałych w procesie fermentacji. Jego delikatność doskonale współgra z białymi mięsami, jasnymi sosami, rybami czy serami.

Pieprz biały pokochają zapewne osoby, które nie przepadają za palącym smakiem. Zgodnie z kolejną zasadą pieprz biały powinniśmy dodawać do potraw o barwie jasnej – po to, by nie zmienić ich koloru. Wszelkie zupy czy grillowane ryby, a także sałatki będą dobrze smakowały i wyglądały z dodatkiem tej przyprawy. Pamiętajmy o nim także, przygotowując jasne sosy, np. beszamelowy. Jeśli lubimy delikatnie pikantne tłuczone ziemniaki, to nic nie stoi na przeszkodzie, abyśmy dodali do nich szczyptę. Biały pieprz nadaje potrawom swoistego aromatu, który zawdzięcza obecności olejków eterycznych. Ostry smak to z kolei zasługa piperyny. Niektórzy twierdzą, że potrawa bez choćby odrobiny pieprzu pozbawiona jest wyrazu i nie ma szans na pozostanie w pamięci degustujących. Walory smakowe to jednak nie jedyna wartość potraw urozmaicanych tą przyprawą. Niemniej ważne jest to, że pikantne dodatki ułatwiają organizmowi przyswojenie posiłku i sprzyjają szczególnie tym, którzy dbają o linię. Piperyna powoduje nie tylko, że kichamy, ale także, że chudniemy.

Pobudzał zmysły i gwarantował bogactwo

Roślina w naturze występuje jako tropikalna liana lub pnący krzew, a jej ojczyzną jest wybrzeże malajskie. Niegdyś pieprz zaliczał się do najcenniejszych przypraw na świecie – aż do tego stopnia, iż stosowano go jako środek płatniczy. W średniowieczu delektowały się nim elity – nie brakowało go jedynie na stołach magnatów i królów, a płacono za niego czystym złotem. Jego cena spadła wyraźnie pod koniec XVI wieku i stopniowo od tamtej pory na spore ilości tej przyprawy może sobie pozwolić każdy. Obecnie uprawiany jest na całym indyjsko-malajskim obszarze oraz w tropikach Ameryki, gdzie podobnie do chmielu rośnie na tyczkach.

Im dojrzalszy jest owoc, tym łagodniejsza odmiana pieprzu z niego powstaje. Biały pieprz uzyskiwany jest z owoców dojrzałych, które zaraz po zebraniu poddawane są procesowi fermentacji, aby łatwiej je było obrać. Białe ziarna są pokryte pręgami kształtem zbliżonymi do południków – to wiązki naczyniowe, które usuwa się w trakcie obierania.

Cenna wskazówka

- Pamiętaj, by dania serwowane na gorąco białym pieprzem przyprawiać pod koniec gotowania. Smak i aromat pieprzu nie są szczególnie odporne na działanie temperatury i mogą tracić na ostrości.